Henny de Ruiter-Accolade 2013

Op verzoek van de redactie van Middenkader heb ik op woensdag 31 juli een gesprek gehad met Henny de Ruiter. Het interview vond plaats in het gebouw van Accolade aan de Van Kleffenslaan. Vriendelijke baliemedewerksters zorgden voor de koffie, omdat Henny nog niet aanspreekbaar was. Ik had de koffie nog maar net op, of Henny trad me met een vriendelijk gezicht tegemoet. Ik had al eerder met haar gesproken voor het maken van een artikel over de "kippenhokken" aan de Taconishof.

Van Gelderland naar Friesland

Henny is geboren in Gelderland. Ze spreekt geen Fries, maar verstaat het wel. Tot 2007 heeft ze bij een woningcorporatie op de Veluwe gewerkt. Omdat zij voor het werk van haar man naar Friesland verhuisde, solliciteerde zij bij de bouwvereniging Accolade, (voorheen Arqin). Deze woningcorporatie heeft vestigingen in Drachten, Sneek, Joure, Franeker en Heerenveen. Zij begon haar werkzaamheden in Drachten. In 2009 ging ze vanuit het kantoor in Heerenveen werken. Henny's functie heet medewerker Wonen/Projecten.

Een positieve ervaring

Ik vraag haar, of ze ook verschil merkt tussen de Friezen en de Gelderlanders. "Er is een groot verschil. De bewoners van de Veluwe zijn terughoudend. Friezen zijn veel rustiger, kalmer, eerlijk en oprecht". In de volksmond wordt vaak gezegd, dat de Friezen stug zijn. Haar ervaring is heel anders: positief. En Henny kan uit ervaring spreken. Zij is de schakel tussen Accolade en de huurders. Toen zij in 2009 in Heerenveen aan de slag ging, was het project Tuindorp halverwege.

Altijd op zoek naar een oplossing

Henny de Ruiter is vaak de boodschapper van vervelende berichten. Bijvoorbeeld dat iemand's woning wordt gesloopt. Bij zo'n bericht komen vaak emoties los. Jarenlang hebben mensen daar tot volle tevredenheid gewoond. En hoewel het "oude" woningen zijn, gaan bewoners hun oude buurtje missen. Samen met de bewoners probeert Henny daarom altijd een oplossing te vinden.

Wat wil een bewoner zelf?

De eerste vraag, die Henny aan de bewoner stelt, is: "Wat zou u willen? Eerst naar een wisselwoning en later terugkeren? Of verhuizen naar een andere locatie"? Henny kwam met enkele voorbeelden. Een bewoner van de kippenhokken was naar een andere woning verhuisd. Toen hij zijn nieuwe woning mocht bekijken, besloot hij toch in de wisselwoning te blijven wonen. Voor een andere bewoner werd een plaats in Marijke Hiem gevonden. Deze aanleunwoning voldoet aan al haar eisen en mogelijkheden, zodat ze daar definitief blijft wonen.

  • De West-Indische buurt
    • Toen het project Tuindorp klaar was, werd gestart met de sloop en bouw van de woningen in de West-Indische Buurt. In die wijk woonden mensen uit twaalf verschillende landen. Deze bewoners werden door Henny persoonlijk benaderd. Veertig gezinnen moesten elders onderdak vinden. Velen verhuisden naar Tuindorp en zijn daar blijven wonen. Een kwart van de bewoners is teruggekeerd, plus vijftien gezinnen van de Taconishof.

  • De Taconishof
    • De Taconishof was Henny's volgende project. Daar stonden 75 woningen en er komen 59 terug: veertig huurwoningen en negentien koopwoningen. De koopwoningen gaan ook (tijdelijk) in de verhuur. Als er betere tijden aanbreken voor de woningmarkt, dan kunnen de woningen weer in de verkoop. Alle veertig woningen in Nieuw Taconishof zijn al verhuurd. Er is grote belangstelling voor deze woningen. In september krijgen de bewoners van de eerste fase de sleutel. Er zijn vijf woningtypes. Voor alle woningen is een huurtoeslag mogelijk. Dat geldt niet voor de negentien koopwoningen, omdat de huur daarvan boven €700 is.

  • Mevrouw Popping
    • De wijkvernieuwing aan de Taconishof bracht één bewoner een wel erg bijzondere verrassing. Ik vertelde Henny, dat ik mevrouw Popping van de S. van der Laanstraat had ontmoet. Zij vertelde me, dat ze een reis naar de Canarische Eilanden had gewonnen. Voor haar nieuwe woning in Nieuw Taconishof had ze bij Home Center in Wolvega meubels gekocht. Hierdoor deed zij mee aan een prijsvraag van de meubelzaak. Het formulier voor de prijsvraag had mevrouw Popping ingevuld, met als resultaat een week naar dit Spaanse eiland. Henny wees me op een plattegrond van haar woning aan. Op dezelfde ochtend ontmoette ik mevrouw Popping weer. Ik vroeg haar, of ze Henny de Ruiter ook kende. Haar antwoord was duidelijk: "Ze adviseerde ons over de keuken en andere zaken in de nieuwe woning". Ze was zeer tevreden over die adviezen. Dat doet Henny dus ook.

    Veiligheid en leefbaarheid

    De projecten West-Indische Buurt en Nieuw Taconishof lijken op elkaar. Ze zijn door dezelfde architect ontworpen. Aan de buitenkant is dat te zien aan de stenen erfafscheiding en de bouw van de bergingen in het midden van de steeg. Die zijn tegen elkaar aangebouwd. "Op die manier wordt de netheid, de veiligheid en de leefbaarheid bevorderd", zei Henny. Op mijn vraag aan Henny: "Kan de woningcorporatie iets doen aan slordige tuinen"? antwoordde ze: "In het huurcontract staat, dat de huurder goed moet zorgen voor woning en tuin". Zijn er klachten? Dan komt het wijkbeheer van Accolade in actie. Betreft de klacht het openbaar groen, dan kan de wijkbeheerder van de gemeente worden ingeschakeld".

    Een band met bewoners

    Henny vertelde enthousiast over haar werk. Ze houdt van deze baan. De contacten met mensen en oplossingen zoeken en vinden. Omdat ze de bewoners gedurende de duur van het gehele project begeleidt, ontstaat er een band. Vooral met de oudere bewoners. "Jonge mensen redden zich vaak wel", zei ze.Verder benadrukte ze de goede verstandhouding met de leden van het Wijkplatform.En als ze door de wijk loopt, wordt ze vaak herkend en maakt ze een praatje.

    Cees Tjeerdsma.

    Bron: Verhalenbundel van Cees Tjeerdsma - In de schijnwerper

    Klik hier voor de verhalenbundel van meester Cees Tjeerdsma.