Myosotis in De Kempenaer 2008

In het programmaboekje van Wijkcentrum De Kempenaer staat onder het kopje Myosotis: "Een clubavond voor verstandelijke gehandicapten. Ongeveer een 30-tal verstandelijk gehandicapten uit diverse tehuizen uit de regio worden iedere maandagavond naar "De Kempenaer" gebracht voor hun clubavond. Een ontmoetingsbijeenkomst, die geen van de leden wil missen".

Een muzikale avond

Op maandagavond, 20 oktober 2008 heb ik een dergelijke avond bijgewoond. Vanaf kwart over zeven rijden de busjes en auto's af en aan. En om even voor half acht komen de "artiesten" binnen. Dat zijn André Hoekstra van Sint Nicolaasga en Lenie Breed, een vrijwilligster van Stichting Maeykehiem. Daar woont André ook. Zij hebben beiden een accordeon bij zich. De aanwezigen nemen hun plaatsen in. Ook een zestal vrijwilligers gaat tussen de leden zitten. Na het welkomstwoord van Marianet Achtien begint het concert. De eerste liederen zijn: "Moai sûnder wjergea" en "Dan komt de maitiid". "Droomland" is ook erg populair. Er volgen vele meezingers. André gaat staan en zegt: "Nu speel ik alleen". Een daverend applaus volgt.

ls het lied "Op de sluizen van IJmuiden" wordt gespeeld, steekt Metsje beide handen omhoog. Velen volgen haar voorbeeld. Lenie krijgt een kleur op de wangen, want André weet van geen ophouden. De liederen volgen elkaar snel op en hij verhoogt ook het tempo. Bij "Hoor je het ruisen der golven" slaan de bezoekers de handen ineen. Het is nu één deinende massa. André, zijn moeder en Lenie genieten. Maeike Achtien, een vrijwilligster, is vanavond de "persfotograaf". Velen doen hun uiterste best om op de foto te komen. Als "Daar was laatst een meisje loos" wordt gespeeld, gaat een negental jongens en meisjes om de accordeonisten heen staan. Wat een feest. Wat een plezier.

Accordeonist André Hoekstra

Als het pauze is en Abdi Yigit en Anneke Stoelwinder voor de koffie en de frisdranken zorgen, heb ik een gesprek met de accordeonist. André Hoekstra is op 13 augustus 1971 in Heerenveen geboren. Op de Duisterhoutschool kreeg hij elke donderdag in de middagpauze les van Kees Bouma. Thuis kreeg hij van Lida Bakker privéles. Hij heeft een mooie zwarte accordeon bij zich. Een 80 basser. André speelt alles op zijn gehoor. "As ik it ien kear heard ha, dan spylje ik it út de holle". Hij treedt vaak op. 1 keer per week speelt André voor de bewoners van het verzorgingstehuis Doniahiem. En 1 keer per maand doet hij dat voor 3 groepen van Maeykehiem.

Toen hij eens met een vakantie in Giethoorn was, heeft André voor de gasten van het restaurant gespeeld. Raambiljetten met de naam André waren overal opgehangen. Eén van de aanwezigen nodigde André uit om in Raalte tijdens de braderie te komen spelen. Vol trots doet hij zijn verhaal. Als één van de aanwezigen zich in het gesprek mengt, is André onverbiddelijk: "Dû moatst dy stil hâlde, ik bin oan it praten". Moeder Hoekstra, die er ook even bij komt staan, vertelt me, dat haar oudste zoon Marcel gitaar speelt. André verheugt zich erop, dat hij binnenkort weer in de kantine van Samen Onderweg gaat optreden. Op mijn vraag, wat hij voor de kost doet, zegt André, dat hij in de hout- en tuingroep werkt. En zijn hobby is voetbal in St.Nicolaasga en zaalvoetbal in Sneek. Hij vindt zelf, dat hij het soms te druk heeft.

Voetjes van de vloer

Als de pauze voorbij is, nemen de deelnemers hun plaatsen weer in. Marianet haalt drie personen naar voren. Metsje, Pieter en Fimke zijn allen jarig geweest. Met "Lang zullen ze leven" worden ze luid toegezongen. Terwijl André en Lenie hun repertoire vervolgen, zit de 73 jarige Teun aan de tafel te "kurkjebreien". Hij heeft al een heel lang stuk klaar: blauw garen met gekleurde draden er tussen door. Weer een ander zit wat te "lezen" en de plaatjes te bekijken. Maar de meeste aandacht is er voor de muzikanten. Sommigen gaan de dansvloer op. En als het shantylied "Hoog is de zolder, laag is de vloer" wordt gespeeld, is het hek van de dam. Iedereen doet mee.

Buurtbewoners, die een vergadering hadden in één van de lokalen boven, blijven langs de reling staan. Om 9 uur krijgen Lenie en André een daverend applaus van de aanwezigen en bloemen van Marianet. Velen gaan nog even de muzikanten de hand drukken, of een kusje geven. Wat een spontaniteit. Op het "schoolplein" staan de busjes en auto's klaar om de deelnemers weer naar huis te brengen. De vrijwilligers gaan gezamenlijk nog even om de tafel zitten om de avond te evalueren. Marianet Achtien merkt op, dat 2 stagiaires van de SBO-school in het kader van de maatschappelijke stage, 80 uur aan de activiteiten van Myosotis zullen meewerken.

Tot besluit wordt het programma voor volgende week doorgenomen. Dan gaan de deelnemers van Myosotis herfststukjes maken.

Wat heb ik een mooie avond gehad.

Cees Tjeerdsma.

Bron: Verhalenbundel van Cees Tjeerdsma - In de schijnwerper

Klik hier voor de verhalenbundel van meester Cees Tjeerdsma.