Taconishof tegen de vlakte

In Middenkader nummer 1 stond een artikel over (ver)nieuwbouw in de wijk Heerenveen–Midden. De woningen van de Taconishof worden gesloopt en sommige bomen gekapt. (En dat is al gebeurd.) Er staan nu 75 woningen in de straat. En dat zijn er straks 59: 19 koop- en 40 huurwoningen. Er worden 20 levensloopbestendige woningen gebouwd: slaap- en badkamer op de begane grond. En die zijn bestemd voor senioren.

Kippenhokken

De witte woningen, in de volksmond de kippenhokken genoemd, verdwijnen het eerst. Deze opvallende huizen zijn bijna 60 jaar oud en voldoen niet meer aan de eisen van deze tijd. Er zijn nu 7 rijen van 5 woningen. Dat worden er 6 rijen van 5 woningen met achtertuinen, die aan elkaar grenzen. Voor de veiligheid is er geen doorgaand pad. 2 bergingen, die in het midden tegen elkaar zijn gebouwd, verhinderen dat. De woningen krijgen dakkapellen, zodat er 2 slaapkamers beschikbaar zijn. 4 (hoek)woningen worden geschikt gemaakt voor gezinnen met een gehandicapte. Op de plaats van de woningen 62 t/m 70 komt een speelveld. In totaal zijn er 83 parkeerplaatsen in het hele plan opgenomen.Ik heb enkele bewoners gevraagd voor een interview.

Interview met Piet

Een bewoner, die zijn naam liever niet bekend wil maken, woont al 19 jaar in deze straat. "Het is een uniek plekje", vertelt hij me. Piet, zo noem ik hem maar, is in Friesland geboren. Voor zijn studie en werk heeft hij in grote steden gewoond. Hij heeft geprobeerd in een dorp te kunnen wonen, maar daar zag hij tegen op. Piet zocht een woning in Heerenveen. Hij heeft fietsend vele woningen in deze plaats bekeken. Zijn keuze werd de Taconishof. Hier is het rustig wonen. En een kleine voortuin op het zuiden met uitzicht op de achtertuin van de overburen. Omdat de woningen geen verdieping hebben, heb je geen inkijk. Een voordeel vindt Piet, dat hij in het centrum woont. Winkels zijn op loopafstand. Het buurtje is de laatste tijd erg veranderd. Er woonden geen grote gezinnen in deze woningen, die een halletje, kamer, een grote en een kleine slaapkamer, douche, wc en berging hebben. Het totale woonoppervlak is 53 m2. Het waren meestal echtparen zonder kinderen.

Met een beetje weemoed denkt Piet terug aan de beginjaren, toen hij hier woonde. Open tuinen en bewoners, die wel een gesprek wilden maken. "In moai waar praatsje", was het meestal. "En ik stond er voor open", zegt hij. Nu staan er grote, hoge schuttingen als scheiding tussen de tuinen en de straat. Goede buren zijn naar het verzorgingshuis vertrokken en er staan vele woningen leeg. Zijn woning heeft ook nadelen: ze is gehorig, is slecht geïsoleerd en de ramen hebben geen dubbel glas. Tijdens ons gesprek moet Piet de thermostaat van de kachel hoger zetten. Hij vindt het jammer, dat de bomen van de Taconishof worden gekapt. Over een paar maanden moet hij de woning verlaten. Samen met de bouwvereniging wordt een wisselwoning gezocht. Het liefst weer in het centrum. Keert Piet in deze straat terug? Hij is het wel van plan. "De nieuwe levensloopbestendige woning past wel bij mijn leeftijd".

Interview met Erik Potters

Erik Potters woont ook al 17 jaar in Taconishof 64. Erik is geboren in de stad Utrecht en heeft daar tot zijn 13de jaar gewoond. Hij verhuisde met zijn ouders naar het Friese Elslo. In een landelijk gelegen boerderij met een grote lap grond voelde hij zich direct thuis. Toen zijn vader overleed, verhuisde het gezin naar Oosterwolde. Erik kreeg werk in Katlijk. Hij wilde graag in Heerenveen wonen. Hij werd een supporter van de ijshockeyclub en van s.c. Heerenveen. Het was een gezellige buurt. Met de oudere bewoners had hij een goed contact. "Het zijn leuke woningen. Ook ik had hier graag langer willen blijven wonen", zegt hij. Erik had verwacht, dat hij hier nog 4 – 5 jaar had kunnen wonen. Doch verleden jaar kreeg hij een brief in de bus. De leegstaande huizen worden weer snel verhuurd. Erik noemt die woningen: antikraakwoningen.

Erik gaat verhuizen naar de West-Indische Buurt. Hij ging liever niet naar een wisselwoning. Hij wilde graag een woning, zo ver mogelijk richting Rottumerweg. Erik kreeg een huis toegewezen met uitzicht op de volkstuinen. Zijn wens is uitgekomen. Het woonoppervlak wordt bijna verdubbeld. "En het traplopen ben ik ook niet meer gewend", zegt hij. De Bouwvereniging Accolade geeft hem inspraak voor het uitzoeken van de keuken en de kleuren van de wandtegels. Met die toezegging is hij heel tevreden. Erik is van beroep stratenmaker geweest. Zijn tuin zal wel keurig worden aangelegd. Op mijn vraag: "Wil je niet weer naar Utrecht terug"?, antwoordt Erik: "Nooit van mijn leven". De buurt maakt nu een onverzorgde indruk op me. In de tuinen ligt veel afval en sloopmateriaal en vele schuttingen zijn kapot. Hier en daar staan een paar fietsen bij de voordeur en een auto staat geparkeerd in de straat.

De impressies van het ontwerp Taconishof, van de eengezinswoningen en van de levensloopgeschikte woningen, die ik van Henny de Ruiter te zien kreeg, zien er schitterend uit. Het wordt vast en zeker een hele mooie buurt!

Cees Tjeerdsma.

Bron: Verhalenbundel van Cees Tjeerdsma - Bedrijvigheid in de wijk

Klik hier voor de verhalenbundel van meester Cees Tjeerdsma.